Quinolinederivaten: een veelbelovende klasse van verbindingen in medicinale chemie

Quinolinederivaten , een belangrijke klasse van heterocycliek, is de afgelopen jaren aanzienlijk populair geworden bij biologische en medicinale chemici.   Het Quinoline -steiger is bevoorrecht voor zijn vele biologische activiteiten op farmaceutisch gebied, en het vormt een bekende ruimte in verschillende op de markt gebrachte voorbereidingen.   Deze review heeft als doel een uitgebreid overzicht te geven van chinolinederivaten, inclusief hun synthese, biologische activiteiten en structuur -activiteitsrelaties.

Synthese van chinolinederivaten

Klassieke synthesemethoden

Gould - Jacobs Synthese: dit is een van de meest voorkomende methoden voor de synthese van chinolinederivaten.   Het gaat om de reactie van een aniline met een β - ketoester of een β - diventon in aanwezigheid van een sterk zuur of base.

Conrad - Limpach -synthese: in deze methode wordt een aniline gereageerd met een carbonzuur of zijn derivaat in aanwezigheid van een dehydratend middel om een ​​chinolinederivaat te vormen.

Camps Cyclisatie: het wordt gebruikt om 4 - hydroxyquinolinederivaten te synthetiseren.   De reactie omvat de condensatie van een O - Hydroxyaryl -keton met een amine in aanwezigheid van een basis.

Groene synthes benaderingen

Microgolf - Assisted Synthese: Microwave -bestraling is de afgelopen jaren op grote schaal gebruikt bij de synthese van chinolinederivaten.   Deze methode biedt verschillende voordelen, zoals kortere reactietijden, hogere opbrengsten en verminderd energieverbruik.

Ultrasound - Assisted Synthese: Ultrasound kan ook worden gebruikt om de synthese van chinolinederivaten te bevorderen.   Het kan de reactiesnelheid en selectiviteit verbeteren door cavitatiebellen in het reactiemedium te creëren.

Eén - POT -synthese: één - POT -synthesemethoden zijn ontwikkeld om de synthese van chinolinederivaten te vereenvoudigen.   Deze methoden omvatten de sequentiële of gelijktijdige reactie van meerdere reactanten in een enkel reactievat, waardoor het aantal zuiveringsstappen en het genereren van afval wordt verminderd.

Biologische activiteiten van chinolinederivaten

Antikankeractiviteit

Quinolinederivaten hebben veelbelovende antikankeractiviteit aangetoond.   Ze kunnen binden met DNA, het DNA -synthese belemmeren en oxidatieve stress veroorzaken, waardoor ze potentiële kandidaten voor kankertherapie zijn.   Lenvatinib en zijn structurele derivaten Carbozantinib en bosutinib, en Tipifarnib zijn bijvoorbeeld populaire antikankermiddelen die de chinolinegroep bevatten.

Antimicrobiële activiteit

Veel chinolinederivaten vertonen antimicrobiële activiteit tegen een breed scala aan bacteriën, schimmels en virussen.   Het werkingsmechanisme kan de remming van bacteriële DNA -gyrase of de verstoring van het celmembraan inhouden.

Anti - inflammatoire activiteit

Quinolinederivaten kunnen ook een ontstekingsactiviteit bezitten.   Ze kunnen werken door de productie van inflammatoire cytokines of de activering van inflammatoire signaalroutes te remmen.

Andere biologische activiteiten

Naast de bovenstaande - genoemde activiteiten is gemeld dat chinolinederivaten analgetische, anti - Alzheimer, anti - convulsiva, antioxidant en antidiabetische activiteiten hebben.

Structuur - Activiteitsrelatie van chinolinederivaten

De structuur - activiteitsrelatie (SAR) van chinolinederivaten is uitgebreid bestudeerd.   In op quinoline gebaseerde antimalaria -geneesmiddelen is het basisstikstofatoom in de chinolinring bijvoorbeeld belangrijk voor antimalariale activiteit.   In op quinoline gebaseerde geneesmiddelen tegen kanker kan de aanwezigheid van een hydroxyl- of methoxy -groep op positie 7 op de chinolinring de antitumoractiviteit verbeteren, en de introductie van een substituent op positie 4 kan de potentie van de verbinding tegen kankercellen verbeteren.

Conclusie

Quinolinederivaten zijn een fascinerende klasse van verbindingen met verschillende biologische activiteiten en een aanzienlijk potentieel in de medicinale chemie.   De ontwikkeling van groene synthesemethoden heeft hun synthese duurzamer en milieuvriendelijker gemaakt.   Verder onderzoek naar de synthese, biologische evaluatie en structuur -activiteitsrelatie van chinolinederivaten is nodig om krachtiger en selectieve verbindingen te ontdekken voor de behandeling van verschillende ziekten.